Historia kadzideł jest fascynująca. Niesamowite jest to, że niezależnie od szerokości geograficznej, na całym świecie, równolegle pojawił się zwyczaj palenia aromatycznych roślin. Tak jakby w całym procesie istniała jakaś uniwersalna mądrość dostępna dla wszystkich ludzi. Indie, Tybet, Japonia, Chiny, tereny Ameryki Północnej, Południowej i Europa.
Olejki eteryczne to mieszaniny związków chemicznych typowe dla konkretnej rośliny i jej gatunku. Co ciekawe, ich skład może być inny w zależności od części rośliny, z której są wytwarzane. Tak jest na przykład w przypadku cynamonowca. Inaczej pachnie olejek z kory drzewa, a inaczej ten wytwarzany z jego liści.
Świece sojowe zyskują na popularności z uwagi na to, że są bardziej przyjazne środowisku niż te parafinowe. Na czym polega ich przewaga? Przede wszystkim świece sojowe podczas palenia nie wytwarzają szkodliwych substancji, takich jak formaldehyd, toluen czy benzol. Nie dymią. Palą się o wiele dłużej niż tradycyjne świece.
Drewno agarowe jest niezwykle cenne ze względu na ukrytą w nim żywicę. To naturalne kadzidło kryje się pod wieloma nazwami, ponieważ cenione jest w wielu zakątkach świata; żywica ma też mnóstwo zastosowań leczniczych. Drewno agarowe znane jest od tysięcy lat, mówi się, że dobrej jakości oud jest cenniejszy niż złoto.
Pachnące drewienka, żywice, zioła i olejki od tysiącleci wykorzystywane były w celach medycznych oraz religijnych. Ich zapach towarzyszył wielu zabiegom leczniczym oraz ceremoniom, wpływając korzystnie na samopoczucie. Co ciekawe, kadzidła w różnych formach, niezależnie od siebie pojawiły się na całym świecie.
Palo santo (bursera graveolens) to gatunek drzewa, który rośnie w Peru, Ekwadorze oraz innych krajach Ameryki Południowej. Drzewo pochodzi z tej samej rodziny co mirra czy kopal. Żywica wydziela charakterystyczny, silny zapach przypominający mieszankę cytrusów, mięty, sosny z lekko pudrowymi nutami.